VOC Amstrdam, de kersverse handbalkampioen van
Nederland bij de dames, was deze week te gast op de effectenbeurs van
Amsterdam om de handelsdag te openen. Als eerste sportkampioen van Nederland
viel deze eer de dames van VOC uit Amsterdam Noord ten deel. Topscorer
Lindsey Schrekker in de kampioenswedstrijd had de eer om de gong om precies
negen uur te slaan en deed dat met volle overgave. De selectie van VOC, die
helaas niet volledig aanwezig kon zijn, vanwege studie en werk. vond het een
geweldige ervaring, aldus coach Rolf Schulte.
• De handbalsters van
VOC rollebollen over
elkaar na de tweede
overwinning op Quintus.
De landstitel is binnen.
FOT0: BUREAU DIJKSTRA
KWINTSHEUL,
maandag
De handbalsters van
VOC hebben als
fusieclub voor de
eerste maal in de
historie op
glorieuze wijze de
landstitel behaald.
Ook in de tweede
duel bij en tegen
regerend kampioen
Van der Voort/Quintus
was de formatie van
trainer Rolf Schulte
met 22-25 te sterk.
Voor de Westlandse
vrouwen houdt
derhalve de
zegetocht na twee
landstitels en drie
nationale bekers op.
Dat beide
partijen in de
afgeladen en uiterst
sfeervolle Van der
Voorthal begrepen
hadden waar het om
ging, bleek het best
uit beider
nervositeit en
veelvuldig gemiste
open doelkansen.
Keepster Peggy
Viergever bleek
zoals gewoonlijk een
nauwelijks te
slechten slot op de
deur van de
Quintus-defensie,
terwijl de
Amsterdamse vrouwen
met hun goed
georganiseerde
6:0-dekking Quintus
beteugelden. Na de
pauze (9-8) leek
Quintus bij 15-11
een ferme stap naar
de derde en
beslissende
wedstrijd te maken,
maar vier technische
fouten en een
geforceerd schot
later stond VOC weer
op 15-16. Ondanks
dat Viergever pas
capituleerde bij de
zesde (!) strafworp
bleef de Amsterdamse
brutaliteit leidend
en streefde Quintus,
zeker na de derde
tijdstraf en dus
rode kaart van
Yvette Broch, af op
de terechte
nederlaag.
Na het
laatste fluitsignaal
gingen aan
Amsterdamse zijde
alle remmen los,
waarbij vooral
routinier Elly-An de
Boer een prominente
rol speelde. Zij
werd dit jaar door
trainer Schulte
overgehaald om met
haar ervaring VOC op
het juiste pad te
helpen, waarin ze
dus gezien het
kampioenschap en de
behaalde resultaten
in de Europacup
uitstekend is
geslaagd. „Eindelijk
een keer een prijs
in mijn
handbalcarrière, dat
werd hoog tijd.”
Maar naast de
inbreng van De Boer
valt ook de jonge en
talentrijke selectie
van Schulte in de
breedte op, hetgeen
dit seizoen meer
waard bleek dan bij
Quintus. Verliezend
trainer René Romeijn,
die de vrouwen van
Quintus verruilt
voor de mannen, vond
dat zijn ploeg het
vooral had laten
liggen bij 15-11.
„Toen hadden we
moeten doordrukken.
Na die vijf treffers
op rij had VOC meer
vertrouwen op de
goede afloop dan
wij. Juist die
vertwijfeling kostte
ons de kop.”
De handbalsters
van VOC lijken zich net op
tijd hersteld te hebben van
een zwakke fase. De vorm van
de hoofdstedelijke formatie
leek, getuige de uitslagen
en moeizame plaatsing voor
de finale om de landstitel
ten koste van Zeeman
vastgoed/ SEW, de laatste
weken ver te zoeken, maar in
de eerste wedstrijd (van
maximaal drie) tegen
regerend kampioen Van der
Voort/Quintus won VOC
verdiend met 25-22.
Of de vrouwen van
Quintus hun trainer Rene
Romeijn de derde landstitel
op rij kunnen schenken bij
zijn afscheid, is uiterst
twijfelachtig geworden. Op
korte fases in de wedstrijd
na was VOC van meet af aan
de bovenliggende partij.
Quintus mocht aanvankelijk
slechts door het sterke
optreden van keepster Peggy
Viergever hoop houden op een
goed resultaat. Een opleving
vlak voor rust – van 11-6
naar 11-10 – zorgde voor de
perspectiefvolle 12-10
ruststand. Pas na de pauze
viel de beslissing in
Amsterdams voordeel uit,
toen VOC bij 16-14 viermaal
achtereen scoorde. Die
tussensprint kwam Quintus
niet meer te boven (25-22).
Zoals verwacht
mocht worden, hebben de twee
sterkste vrouwen
handbalploegen van Nederland
zich geplaatst voor de
finale om de landstitel.
Maar eenvoudig ging het voor
beide favorieten niet. VOC
kreeg het na de 22-26
uitwinst van vorige week op
Zeeman Vastgoed/SEW in eigen
hal nog onverwacht moeilijk
en ontsnapte door ’slechts’
met 30-32 te verliezen. Voor
Van der Voort/Quintus
dreigde in de tweede helft
tegen Huyser/E&O ook nog
moeilijke momenten maar de
tweevoudig landskampioen
bleef uiteindelijk met
moeite overeind: 24-22.
Quintus speelde de
eerste helft waarin de
Drentse vrouwen er geen
moment aan te pas kwamen.
Maar de soeverein lijkende
12-6 voorsprong bleek minder
standvastig dan gedacht. E&O
weigerde te capituleren en
kwam puntje voor puntje
dichterbij. Bij 22-22 en het
balbezit voor E&O leek een
stunt nog mogelijk – Quintus
had het duel in Emmen met
25-26 gewonnen – maar een
onderschepping van
rechterhoekspeelster Anouk
Koppe en daarna de treffer
van Koppe vanaf haar
favoriete positie betekende
alsnog de moeizame doorgang
voor Quintus naar de finale:
24-22. Ook SEW heeft
uitzicht op de finale gehad,
maar kon de voorsprong van
vijf doelpunten van het
begin van de tweede helft
niet volhouden.
Na de eerste
wedstrijden in de
kruisfinales bij de mannen
is nog moeilijk te zeggen
wie zich mag melden voor de
finale best-of-three om het
landskampioenschap.
Titelverdediger KRAS/Volendam
vocht tegen Eurotech/ Bevo
HC een verbeten strijd uit
van een hoog fysiek gehalte.
Beide ploegen stonden elkaar
geen duimbreed toe en dus is
voor de terugwedstrijd van
volgende week nog alles
open: 24-24. Hellas heeft
zichzelf in en tegen FIQAS/
Aalsmeer een nog iets betere
uitgangspositie verschaft
dan Volendam door met 2628
te winnen.
• De Nederlandse
handbalmannen zijn in de
poule voor het EK 2010
in Oostenrijk ingedeeld
bij Spanje, Litouwen,
Oekraïne en Cyprus.
Spanje is het onbetwiste
topland, Oranje zal met
Litouwen en Oekraïne
moeten strijden om de
felbegeerde tweede
plaats die ook recht
geeft op deelname aan
het EK.
Afgelopen zaterdag
speelde de handbaldames van VOC de altijd lastige
uitwedstrijd in een overvolle sporthal Angelslo
tegen E&O uit Emmen. Omdat VOC twee weken had kunnen
bijkomen van de twee verlies wedstrijden op rij en
dit seizoen zeer sterk voor de dag kwam, ging het
thuispubliek er een goed voor zitten en waren bereid
E&O tot het uiterste te bewegen. VOC had echter
nauwelijks kunnen trainen met zijn basisopstelling
door blessures en interland verplichtingen. De
eerste helft gingen beide teams goed gelijk op, wat
een ruststand van 12 -12 opleverde.
Hetzelfde patroon in de tweede helft. Coach Rolf
Schulte zag een VOC dat weer meer agressiviteit
uitstraalde, maar uiteindelijk was dat niet
voldoende om de overwinning te behalen. Het fysiek
sterke E&O behaalde de overwinning met een 28 -26
eindstand. Met nog een wedstrijd te gaan, is VOC
zeker van een plek in de halve finale. De eerste
plaats dient echter volgende week te worden
veiliggesteld in de thuiswedstrijd tegen Fortissimo,
die echter voor zijn laatste kans zal vechten voor
een plaats in de halve finale. Een gelijkspel is dan
echter voldoende om eerste te worden.
De eerst volgende thuiswedstrijd is op zaterdag 5
april om 20.30 uur in Sporthal Elzenhagen in
Amsterdam Noord.
Handbal zit in de lift in
Amsterdam-Noord. De handbalsters van VOC liggen op
schema voor de eerste landstitel sinds 2000. Daarmee
liggen ze een jaar voor op de planning van coach
Rolf Schulte. Nu wil voorzitter Hendrik Koppe van
VOC de sportieve successen vertalen in klinkende
munt.
VOC presteerde vorig jaar al goed met het bereiken
van de halve finale van de play offs om de
landstitel, maar het gat met de top-3 (Quintus, SEW
en V&L) bleek nog wel groot. In de zomer werd VOC
versterkt met enkele ervaren speelsters, onder wie
Stacey van Rijn en Elly An de Boer, en dat bleef
niet zonder effect. Eind februari stond de ploeg van
coach Rolf Schulte bovenaan in de competitie, mede
dankzij een overtuigende overwinning op
landskampioen Quintus. Voor Quintus was het de
eerste competitienederlaag in 61 wedstrijden. ‘We
dachten drie jaar nodig te hebben voor we een
serieuze kans op het landskampioenschap zouden
maken,’ zegt coach Rolf Schulte, ‘dus we liggen nu
een jaar voor. En de rek is er ook nog niet uit. We
hebben een jonge speelstersgroep die volgend jaar
bijna helemaal intact blijft en in onze
jeugdopleiding zitten ook een paar hele
getalenteerde speelsters. Als we dit jaar geen
kampioen worden, zou dat wel even slikken zijn, maar
dan proberen we het volgend seizoen gewoon opnieuw.’
Ieder foutje wordt afgestraft
Voor het eerst in jaren speelt VOC ook weer Europese
wedstrijden en ook daarin bleef het succes niet uit.
In februari misten de dames op een haar na de
plaatsing voor de kwartfinale van de Challenge Cup.
In een afgeladen Sporthal Elzenhagen won VOC ruim
van Wiener Neustadt uit Oostenrijk, maar dat was net
niet voldoende om de 30-20 nederlaag in de
heenwedstrijd goed te maken. Schulte spreekt wel van
een geslaagd avontuur. Hij heeft zijn selectie in
zeven Europese wedstrijden veel vooruitgang zien
maken: ‘De speelsters worden er zo veel beter van.
Europees handbal is een stuk fysieker dan we in
Nederland gewend zijn. Gehaaider, ook: ieder foutje
wordt meteen afgestraft.’ Het Europese avontuur
smaakt dan ook naar meer. Liefst zou Schulte naast
de Europese wedstrijden de mogelijkheid willen
hebben om drie of vier keer per jaar een Europese
stage te organiseren om zijn speelsters te laten
wennen aan het niveau.
Ambitie wordt beloond
De successen van VOC komen niet uit de lucht vallen.
Bij zijn aantreden, vier jaar geleden, sprak
voorzitter Hendrik Koppe de ambitie uit om VOC (toen
nog De Volewijckers) terug te brengen aan de top van
het Nederlandse handbal. Na jaren hard werken
vertaalt die ambitie zich nu in concrete resultaten.
Een eerste belangrijke stap op weg naar succes was
de fusie in 2006 tussen De Volewijckers en de
nabijgelegen vereniging OriënTo tot VOC:
Volewijckers Oriënto Combinatie. ‘Die fusie was
noodzakelijk om het handbal hier in Noord groter en
sterker te maken,’ zegt Koppe. ‘Met de nieuwe
vereniging hebben we ons allereerst tot doel gesteld
op alle niveaus, dus bij de dames en bij de jeugd,
topsport te bedrijven. Verder willen we de laag
daaronder verbreden, zodat we uit die brede
jeugdlaag de toppers van morgen kunnen werven. Dat
willen wij doen onder andere door samenwerking met
basisscholen in de omgeving, met Topsport Amsterdam
en met de Dienst Maatschappelijke Ontwikkeling van
de gemeente Amsterdam.’
Op sportief vlak werd de kersverse fusieclub
versterkt met het aantrekken van Schulte, voorheen
trainer van onder meer SEW en Quintus. Met hem kwam
ook een aantal ervaren speelsters naar Amsterdam,
die aan de jonge en getalenteerde spelersgroep de
broodnodige routine en wedstrijdervaring kon
toevoegen. Het resulteerde vorig seizoen al in een
derde plaats in de competitie, en een halve
finaleplaats in het nationale bekertoernooi.
Meer succes, meer publiciteit
Aangetrokken door de sportieve successen heeft ook
het publiek de weg naar Elzenhagen weer gevonden.
‘Toen we begonnen zaten er honderd tot
honderdvijftig mensen in de zaal,’ herinnert Koppe
zich. De Europese wedstrijden en de kraker tegen
Quintus zat de hal met 550 mensen meer dan vol. ‘We
hebben dankzij het tophandbal veel uitstraling naar
andere verenigingen in de buurt,’ verklaart Koppe
het succes. Met de goede resultaten kwam ook veel
goede publiciteit en daarmee ook een aantal
broodnodige sponsors. Toch blijft de zoektocht naar
sponsorbijdragen een van de voornaamste prioriteiten
van Koppe. Want hoewel VOC in het Stadsdeel Noord al
jarenlang een trouwe en enthousiaste sponsor heeft,
is de club nog op zoek naar die ene grote
commerciële sponsor die de sportieve ambities van
VOC financieel kan ondersteunen. In eerste instantie
kijkt Koppe daarbij naar in Noord gevestigde
bedrijven. ‘Als je het hier verdient, geef je het
hier uit,’ is daarbij zijn motto. Makkelijk is het
niet, een nieuwe sponsor vinden. Daarin is hij
realistisch: ‘Als sponsor moet je wel bevlogen zijn
van handbal.’ Daar komt bij dat handbal, net als
veel andere kleinere sporten in Amsterdam lijdt
onder het ‘grote stedenprobleem’: er zijn in
Amsterdam zo veel sportverenigingen die allemaal
nationaal of zelfs internationaal aan de top staan,
dat het vechten is om de aandacht en het geld van
geïnteresseerde bedrijven.
Topsport op niveau
Wellicht dat een nieuwe locatie met meer uitstraling
en met meer ruimte voor sponsors om relaties te
ontvangen, VOC net het laatste zetje kan geven. Die
nieuwe accommodatie komt als het goed is in 2011 of
2012, verwacht Koppe. Sportpark Elzenhagen gaat de
komende jaren helemaal op de schop en op een
steenworp afstand van de huidige hal komt een
volledig nieuwe accommodatie, ‘een breedtehal-plus’
in de woorden van Koppe, met een multifunctionele
sporthal een fitnesscentrum en voldoende
faciliteiten eromheen om op niveau topsport te
kunnen bedrijven en aanbieden. Dan kunnen de
nationale en internationale topwedstrijden
uitgroeien tot echte handbal-happenings met de
sfeer, het publiek en de uistraling die daarbij
past.
Voor het echter zo ver is, richten Schulte en Koppe
zich op het behalen van de landstitel. ‘We hebben
het gat met Quintus wel gedicht,’ denkt Koppe. ‘We
zijn nu minimaal gelijkwaardig.’ En ook coach
Schulte heeft vertrouwen in zijn speelsters: ‘Het
wordt voor ons wel de eerste finale om het
landskampioenschap, dus het is zaak dat we rustig
blijven. Maar als we het niveau halen waar we toe in
staat zijn, dan kan het.’
Het
is de handbalsters van VOC,
de winnaar van de reguliere
competitie, net niet gelukt
om de kwartfinale van de
Europese Challenge Cup te
bereiken. Na de onnodig hoog
uitgevallen uitnederlaag van
vorige week (20-30) tegen
het door voormalig
Oost-Europianen McDonald’s
Wiener Neustadt leek vlak
voor tijd de onoverbrugbare
kloof nog gedicht te kunnen
worden, maar de Oostenrijkse
routine hield de schade net
beperkt genoeg om de laatste
acht te bereiken: 30-22.
In de overladen sporthal
Elzenhagen in AmsterdamNoord
trok de ploeg van trainer
Rolf Schulte direct vooral
verdedigend fel van leer
waardoor de Oostenrijkse
vrouwen niet de kans kregen
in hun spel te komen. Het
hoge aanvalstempo en een
fors aantal snelle
tegenaanvallen gaf de
Amsterdamsen in de rust nog
perspectief: 18-13. Schulte
had duidelijk gehamerd om
hetzelfde speltype ook na de
pauze te hanteren en dat
bracht de meer ervaren
opponent mede door het zeer
sterke keeperswerk van
Martine ter Haar zowaar aan
het wankelen. Vier minuten
voor tijd wist VOC het
maximale verschil op negen
treffers te brengen en leek
een sensatie in de lucht,
maar zover liet de
Oostenrijkse nummer twee het
dus niet komen.
Met het
verlies in de vierde ronde
kwam een eind aan de
internationale tournee van
VOC, Europees beschouwd
Nederlands beste clubteam.
Schulte: „Ik ga ervan uit
dat deze ervaring een
belangrijke bijdrage zal
zijn voor de play-offs,
waarin we graag ons tweede
landskampioenschap (na 2001,
red.) willen behalen.”
NEUSTADT (ANP) - De
handbalsters van VOC Amsterdam hebben zaterdag hun
eerste wedstrijd in de achtste finales van de
Challenge Cup verloren. In en tegen het Oostenrijkse
Neustadt gingen de Amsterdamse vrouwen met 30-20
onderuit.
VOC was achteraf gezien niet kansloos, maar miste in
de eerste vier minuten al twee strafworpen. Even
later werd rechteropbouwspeelster Teuntje Schaefers
hardhandig tegen de grond gewerkt. Zij werd met een
spierblessure afgevoerd naar een Oostenrijks
ziekenhuis. "We waren zeker in de eerste helft
compleet overdonderd door het grove spel van de
Oostenrijkers. Het zorgde voor de nodige onrust'',
aldus teammanager Ton Langelaar na afloop.
Bij rust stond het team van Rolf Schulte met maar
liefst 17-6 achter. VOC begon daarna nog aan een
inhaalrace, maar kon het gat niet dichten.
International Marcella Deen was met vijf doelpunten
topscoorster. Volgende week zaterdag volgt de return
in Amsterdam
VOC Amsterdam begint aan 1/8ste
finale EHF Challenge Cup
Handbalvereniging VOC Amsterdam staat aan de
vooravond van de 1/8ste finale in de
Europese EHF Challenge Cup, tegenstander is het
uit Oostenrijk afkomstige Wiener Neustadt. Op
zaterdag 9 februari 2008 zal gestart worden met
de uitwedstrijd in Wiener Neustadt waarna op
zaterdag 16 februari 2008 de thuiswedstrijd zal
plaatsvinden om 20:30 uur in sporthal Elzenhagen
in Amsterdam Noord.
VOC Amsterdam, dat vorig jaar een meerjaren
ambitie heeft gestart om weer bij de top van
Nederland te horen, heeft inmiddels de nodige
resultaten bereikt. Zo werden de handbalsters
afgelopen week 1e in de reguliere
competitie van de Dames Eredivisie van het NHV,
na een historische overwinning op het lange tijd
onoverwinnelijke Quintus, waarmee het direct een
ticket voor de Europese EHF-CUP bemachtigde voor
het komende seizoen. VOC Amsterdam ziet de
strijd om de landstitel in de play offs, die
binnenkort aanvangen, derhalve met vertrouwen
tegemoet.
Maar ook Europees laat VOC Amsterdam van zich
horen dit seizoen. Via de groepsronde in oktober
2007 in Tsjechië plaatste de handbalsters zich
voor de 3e ronde van EHF Challenge
Cup. In die 3e ronde werd KH
Prishtina uit Kosovo in november 2007 overklast
door de Noord-Amsterdamse dames, waardoor het nu
in 1/8ste finale staat van dit
Europese toernooi.
De ploeg van Rolf Schulte zal vrijdag 8 februari
2008 vertrekken naar Wenen voor de uitwedstrijd
tegen ZV Mc Donalds Wiener Neustadt. De avond
voorafgaand aan het vertrek, donderdagavond 7
februari 2008, is in sporthal Elzenhagen de
gelegenheid voor de media om vanaf 20:45 uur met
speelsters, trainers, begeleiding en bestuur
aandacht te besteden aan deze Europese
wedstrijd.
Indien u voornemens bent gebruik te maken van
deze gelegenheid verzoek ik u dit voor
woensdagmiddag 12:00 uur te melden via
onderstaand emailadres.
De voorverkoop van de toegangskaarten voor de
thuiswedstrijd op 16 februari 2008 tegen Wiener
Neustadt start op 12 februari in Sporthal
Elzenhagen en via de website
www.voc-handbal.nl.
Dat
Quintus/Van der Voort een keer zou verliezen was
onvermijdelijk. Aan elke serie in de sport komt
vroeg of laat een einde. Dus was de nederlaag
(24-17) van de Heulse handbaldames donderdagavond
bij VOC niet eens zo’n deceptie. De manier waarop
was wél pijnlijk. Quintus ontbeerde gif en venijn en
liet zich in de topper zonder verzet wegspelen.
Alleen dankzij doelvrouw Peggy Viergever bleef de
marge nog een beetje draaglijk. „De speelsters
moeten goed in de spiegel kijken,’’ zei coach René
Romeijn. „Zeker acht van hen kunnen niet van
zichzelf zeggen dat ze er alles aan gedaan hebben.
Dat je eens een keer verliest, oké. Maar dat het aan
de instelling ligt, daar ben ik wel ziek van.’’
Het was alweer bijna drie jaar geleden dat Quintus
een wedstrijd in de Nederlandse eredivisie verloor.
De ploeg bleef 61 duels ongeslagen: 59 overwinningen
en twee remises. Quintus werd de afgelopen twee
seizoenen met overmacht kampioen. Maar nu is er
eindelijk weer een volwaardige uitdager. VOC uit
Amsterdam heeft een jong en talentvol team dat elk
jaar progressie boekt. Quintus zal in de play-offs
om de titel aan deze ploeg nog haar handen vol
hebben. De hoop is dat dragende spelers als Judy van
Adrichem, Marinda van Cappelle en Yvette Broch dan
weer inzetbaar zijn. Zonder het geblesseerde trio
kwam Quintus gisteren bleekjes voor de dag, mede
doordat opbouwster Roxanne Bovenberg ook al niet fit
was en niet haar normale niveau haalde.
Na tien minuten had de ploeg in sporthal Elzenhagen
haar kruit al verschoten. Een voorsprong van 4-1
verdampte snel. Er brak een verbijsterende fase aan
waarin Quintus in 25 minuten slechts tweemaal
scoorde. „We kwamen er vaak niet eens aan toe om op
doel te gooien, zoveel ging er mis in de opbouw,’’
zei Romeijn. Bij rust stond Quintus al achter met
11-6, daarna werd het nooit meer spannend.
Consequentie is dat VOC vermoedelijk eerste wordt in
de reguliere competitie, goed voor een ticket voor
Europees handbal. Quintus kan zich via de play-offs
ook nog voor Europa plaatsen. Een landstitel opent
zelfs opnieuw de poort van de Champions League.
Hoewel Quintus gisteren een mentale tik incasseerde,
toonde Dorien van Wissen zich meteen na afloop
alweer strijdlustig. „We speelden vandaag niet goed,
en zij wel. Zo simpel is het. Maar in de play-offs
gaan we echt knallen.’’
Van Wissen mag
wegens een jumpersknie eigenlijk maar tien minuten
achtereen spelen. Gisteren in de tweede helft
speelde de hoekspeelster toch ruim twintig minuten
mee. Ze werd meteen topscorer met zeven treffers.
In de vrouwen
handbalcompetitie heeft het
Amsterdamse VOC het genoegen
mogen smaken om het bijna
drie jaar ongenaakbare Van
der Voort/ Quintus de eerste
overwinning na 62
wedstrijden in de reguliere
competitie toe te brengen.
De Amsterdamse vrouwen, die
zelf de lopende competitie
pas eenmaal verloren hadden
(tegen Quintus) wonnen
overtuigend met 24-17. Zij
nemen daarmee de koppositie
in de eredivisie over van de
tweevoudig landskampioen.
Volendamse
handbalster Debbie Bont timmert flink aan de
weg 'Eerst slagen bij VOC'
19 december 2007 -
door HANS BEEMSTER
Volendam - Handbalster Debbie Bont timmert
de laatste twee seizoenen flink aan de weg.
De prestaties van de 16-jarige rechter
hoekspeelster van het Amsterdamse VOC
(Volewijckers/Oriënt Combinatie) zijn ook de
keuzeheren van Oranje niet onopgemerkt
gebleven.
In
augustus nam het grote talent in Turkije
deel aan het EJK (Europees
Jeugdkampioenschap) onder 19 jaar. Sinds
september zit de Volendamse op de
Handbalacademie. ,,Je merkt niet echt hoe
snel het gaat. Mijn ambitie is om in het
grote Oranje te spelen'', zegt Bont
resoluut.
En
die kans is vrij groot als de prestatiecurve
van Bont zich zo blijft ontwikkelen. Het
gaat zo snel met haar, dat de afgelopen
zomer eerst meedeed met Oranje Onder-17 mee
aan het EJK in Slowakije waar ze een bronzen
medaille won. Daarna werd ze met Oranje
zesde tijdens het Europees Jeugd Olympisch
Festival in Belgrado, waarna in augustus nog
een onverwacht toetje in Turkije wachtte met
Oranje Onder-19.
,,Slowakije was al boven verwachting en
Belgrado was vooral leuk vanwege de vele
andere sporten die daar plaatshadden. Ik was
nog maar net terug uit Belgrado toen ik
gebeld werd door bondscoach Monique
Tijsterman. Zij vertelde me dat er een paar
geblesseerden waren en vroeg of ik zin had
om mee naar Turkije te gaan. Ik kon het niet
geloven. Ik was daar de jongste speelster,
werd goed opgevangen door de groep en heb er
veel van geleerd. Ik had het niet verwacht,
maar toch kreeg ik, met uitzondering van het
duel tegen Rusland toen ik op de tribune
zat, genoeg speelminuten. Dan merk je dat
het niveau ten opzichte van Oranje Onder-17
hoger ligt. Het spel gaat sneller en er
wordt vooral steviger gehandbald. We
eindigden als elfde nadat we met 38-30 van
Noorwegen hadden gewonnen.''
Debbie Bont begon al vroeg met handbal. ,,Ik
was zes jaar toen ik lid werd van Volendam.
De snelheid en het spelen in teamverband
trokken me. Op mijn twaalfde vertrok ik naar
De Volewijckers en vanaf dat moment boekte
ik veel vooruitgang. De trainingsintensiteit
ging flink omhoog, ik ging van twee
trainingen in de week naar vier. Daardoor
ging het al snel beter. Ook mijn positie in
het team veranderde. Bij Volendam was ik
cirkelloopster, bij De Volewijckers werd ik
rechterhoekspeelster. Dat vind ik een
lekkere plek, want op die positie moet je
veel werken.''
Het
talent van Bont werd bij de
Noord-Amsterdamse eredivisieclub al snel
onderkend. ,,Sinds vorig seizoen maak ik
deel uit van de selectie. Van zenuwen had ik
geen last. Ik ben van nature een rustig
persoon, kijk altijd de kat uit de boom. Ik
speelde lekker frank en vrij, wilde wat
laten zien en kreeg meer dan genoeg
speelminuten. Dat laatste had ik niet
verwacht en op dat vlak heb ik mezelf wel
verrast. Daar komt bij dat ik met Rolf
Schulte een heel goede trainer heb
getroffen. We kenden vanwege vele blessures
een stroeve start, maar eindigden het
seizoen toch nog als derde."
Bont beseft dat ze nog een lange weg te gaan
heeft. Sinds begin september maakte ze deel
uit van een groep van twintig jonge
talentvolle handbalmeiden die op de
Handbalacademie in het Arnhemse Papendal
klaargestoomd worden voor het grote werk.
Daar vervolgt Bont ook haar studie VWO.
,,Arnhem is mijn eigen keuze geweest. Alle
meisjes komen uit het nationale jeugdteam.
Ik verblijf daar van maandag tot en met
donderdag, de andere dagen ben ik thuis in
Volendam. Het is hard werken op Papendal. 's
Morgens beginnen we vanaf acht uur met twee
uur krachttraining, daarna beginnen we aan
de studie, waarna we vanaf vier uur 's
middags twee uur baltraining krijgen. Mijn
kracht ligt vanwege mijn snelheid in de
break, daarentegen kan de een-op-een
situatie beter, maar dat heeft ook weer met
fysiek te maken. Op dat vlak ben ik het
afgelopen jaar al veel sterker geworden."
Inmiddels overwintert Debbie Bont met VOC
ook op Europees niveau in de Challenge Cup.
VOC heeft als enige Nederlandse ploeg de
laatste zestien bereikt. Bont legt haar
ambitieniveau hoog. Ze wil eerst slagen als
handbalster in Nederland en daarna houdt ze
alle opties open. ,,Handballen in het
buitenland lijkt me wel wat.''
Een beetje gênant was het wel. De tot op het bot
gemotiveerde handbalsters van VOC,
mede lijstaanvoerder van de
eredivisie, troffen in het
Kosovaarse KH Prishtina een
tegenstander die het in de onderste
regionen van de eredivisie nog
moeilijk zou hebben om zich te
handhaven. Na de 37-14 werd ook het
tweede duel een gemakkelijke prooi
voor de ploeg van trainer Rolf
Schulte: 40-16. Het enige positieve
gevolg was het feit dat de vierde
ronde van de Challenge Cup is
bereikt, uniek voor de Amsterdamse
formatie.
De vele vrijwilligers (waaronder ook
de speelsters zelf die voor dit
evenement speciaal een semi-pikante
kalender van zichzelf hadden
vervaardigd) hadden in de voor
topsport eigenlijk ongeschikte
sporthal Elzenhagen voor de maximaal
mogelijke ambiance gezorgd. Dit
terwijl ze niets wisten over het
armzalige niveau van tegenstander
Prishtina. Afkomstig uit Kosovo, het
’lelijk eendje van de Balkan’ en pas
drie jaar geleden als handbalnatie
erkend door de Europese
handbalfederatie EHF, kwam de
opponent zelfs zonder enig materiaal
en met slechts elf speelsters naar
Nederland om zoveel mogelijk geld
over te houden aan het door VOC
afgekochte uitduel. Tot een week voor aanvang
was het zelfs zeer onzeker of
Prishtina kon afreizen, maar een
bijdrage van regeringswege kon het
afzeggen nog net verhinderen. Al
gauw was duidelijk dat er sportief
niets te winnen viel voor VOC. Met
vooral snelle tegenaanvallen liep
het finaal over de hopeloos
spartelende Kosovaarse vrouwen heen,
die zich eigenlijk alleen maar
konden verheugen op het banket en de
rondvaart door Amsterdam achteraf.
Trainer Schulte kon zich er niet echt druk over maken, maar
besefte dat het niemendalletje tegen
Prishtina geen enkele waarde had:
„Gelukkig had ik geen enkele
informatie over hen zodat mijn
speelsters zonder onderschatting de
wedstrijden ingingen en dus voluit
konden gaan. We hebben in ieder
geval de achtste finales gehaald, en
dat is natuurlijk wel bijzonder. We
doen Europees in ieder geval tot
februari mee, en als de loting
meevalt kunnen we misschien historie
schrijven. Nu moeten we volgende
week in de topper tegen Quintus maar
laten zien hoe ver we zijn in onze
ontwikkeling”, keek de Voorburger
alvast vooruit. Omdat Van der Voort/
Quintus in de EHF Cup ook de return
tegen HC Motor Zaparoshye verloor
(19-30, na 18-33 een dag eerder) is
met VOC tevens de laatste
Nederlandse deelnemer aan een
Europees bekertoernooi vermeld. Dat
kwam omdat in de terugwedstrijd van
de derde ronde van de Challenge Cup
de vrouwen van
GOconnectIT/Fortissimo wederom
kansloos waren tegen het Servische
ZRK Kikinda (23-34). Maar trainer
Ronald van de Kamp was toch
tevreden: „Zeker na rust (10-20)
speelden we goed mee. Ons Europees
avontuur is een mooie ervaring en
leerzaam voor het vervolg van de
competitie.”
Europese handbaltop
in Elzenhagen, VOC steunt Amnesty Internnational
Het damesteam van handbalvereniging VOC speelt op 9
en 11 november de derde ronde van het Europese
handbal in de eigen sporthal Elzenhagen.
VOC Amsterdam komt uit tegen Pristinha uit Kosovo.
De topsporters presenteren zich op 9 november in hun
splinternieuwe outfit met daarop de namen van hun 4
sponsoren en een wereldbekend goed doel: Amnesty
International. “Wij zijn er bijzonder trots op dat
VOC Amsterdam deze mensenrechtenorganisatie kan
steunen. En minstens even trots dat deze wedstrijd
hier in Noord wordt gespeeld!”, aldus Ton Langelaar,
voorzitter van VOC Amsterdam.
VOC Amsterdam, dat de sportieve ambitie verkiest
boven de financiële, is daarmee de eerste
handbalvereniging die zich op deze wijze uitspreekt
tegen alle vormen van discriminatie en schendig van
mensenrechten wereldwijd. De top- en breedte
handbalvereniging geeft daarmee uiting aan haar
maatschappelijke betrokkenheid en zal dat uiten
middels vermelding van “VOC steunt Amnesty
International” op het speeltenue in alle nationale
en internationale wedstrijden.
De 4 sponsoren van VOC Amsterdam zijn:
- Kledingleverancier H2O
- Van Erp notariskantoor
- Hoekstra en Van Eck makelaardij
- Rodi media
VOC Amsterdam
Voor meer informatie over de wedstrijden kunt u
contact opnemen met Ton Langelaar, voorzitter VOC,
tel: 06-53952985.
Voor meer informatie over Amesty International kunt
u contact opnemen met Yvette Hoogerwerf
(persvoorlichtster Amnesty International) tel.
06-49423703 of 020-7733669
VOLENDAM -
Wat goed is komt snel. Dat geldt in het
bijzonder voor handbalster Debbie Bont. De
nog maar 16-jarige Volendamse bestijgt als
een komeet de Nederlandse handballadder. De
prestaties van de rechterhoekspeelster van
het Amsterdamse VOC (Volewijckers/Oriënt
Combinatie) zijn ook de keuzeheren van
Oranje niet onopgemerkt gebleven. In
augustus mocht het grote talent zelfs mee
naar Turkije waar ze met Oranje Onder-19
meedeed aan het EJK (Europees
Jeugdkampioenschap). Sinds september maakt
de Waterlandse deel uit van de
Handbalacademie. “Je merkt niet echt hoe
snel het gaat. Mijn ambitie is om in het
grote Oranje te spelen”, zegt Bont resoluut.
En die kans is vrij groot als de
prestatiecurve van Bont zich blijft
ontwikkelen als nu het geval is. Het gaat
wel heel snel met de goedlachse Volendamse.
Dat werd in de afgelopen zomer nog eens
bevestigd toen Bont één van haar
krankzinnigste zomervakanties moet hebben
beleefd. Eerst deed ze met Oranje Onder-17
mee aan het EJK in Slowakije waar ze een
bronzen medaille won. Daarna werd ze met
Oranje zesde tijdens het Europees Jeugd
Olympisch Festival in Belgrado, waarna in
augustus nog een onverwacht toetje in
Turkije wachtte met Oranje Onder-19.
‘Ik was
de jongste speler, maar kreeg toch genoeg
speelminuten’
Lachend:
“Slowakije was al boven verwachting en
Belgrado was vooral leuk vanwege de vele
andere sporten die daar plaatsvonden. Ik was
nog maar net terug uit Belgrado toen ik
gebeld werd door bondscoach Monique
Tijsterman. Zij vertelde me dat er een paar
geblesseerden waren en vroeg of ik zin had
om mee naar Turkije te gaan. Ik kon het niet
geloven. Ik was daar de jongste speelster,
werd goed opgevangen door de groep en heb er
veel van geleerd. Ik had het niet verwacht,
maar toch kreeg ik, met uitzondering van het
duel tegen Rusland toen ik op de tribune
zat, genoeg speelminuten. Dan merk je dat
het niveau ten opzichte van Oranje Onder-17
hoger ligt. Het spel gaat sneller en er
wordt vooral steviger gehandbald. We
eindigden als elfde nadat we met 38-30 van
Noorwegen hadden gewonnen.”
Bont kwam
al op heel jonge leeftijd in aanraking met
handbal. “Ik was zes jaar toen ik me
aanmeldde bij Volendam. De snelheid en het
spelen in teamverband trokken me. Op mijn
twaalfde vertrok ik naar De Volewijckers en
vanaf dat moment boekte ik veel vooruitgang.
De trainingsintensiteit ging flink omhoog,
ik ging van twee trainingen in de week naar
vier. Daardoor ging het al snel beter. Ook
mijn positie in het team veranderde. Bij
Volendam was ik cirkelloopster, bij De
Volewijckers werd ik rechterhoekspeelster.
Dat vind ik een lekkere plek, want op die
positie moet je veel werken.”
‘Ik heb
mezelf ook wel verrast’
Het talent
van Bont werd bij de Noord-Amsterdamse
eredivisieclub al snel onderkend. Bont:
“Sinds vorig seizoen maak ik deel uit van de
selectie. Van zenuwen had ik geen last. Ik
ben van nature een rustig persoon, kijk
altijd de kat uit de boom. Ik speelde lekker
frank en vrij, wilde wat laten zien en kreeg
meer dan genoeg speelminuten. Dat laatste
had ik niet verwacht en op dat vlak heb ik
mezelf wel verrast. Daar komt bij dat ik met
Rolf Schulte (ex-trainer o.a. VIDO
Purmerend, Quintus, red.) een heel goede
trainer heb getroffen. We kenden vanwege
vele blessures een stroeve start, maar
eindigden het seizoen toch nog als derde.”
Bont beseft
dat ze nog een lange weg te gaan heeft.
Sinds begin september maakte ze deel uit van
een groep van twintig jonge talentvolle
handbalmeiden die op de Handbalacademie in
het Arnhemse Papendal klaargestoomd worden
voor het grote werk. Daar vervolgt Bont ook
haar studie VWO.
‘Handballen in het buitenland lijkt me wel
wat’
“Arnhem is
mijn eigen keuze geweest. Alle meisjes komen
uit het nationale jeugdteam. Ik verblijf
daar van maandag tot en met donderdag, de
andere dagen ben ik thuis in Volendam. Het
is hard werken op Papendal. ’s Morgens
beginnen we vanaf acht uur met twee uur
krachttraining, daarna beginnen we aan de
studie, waarna we vanaf vier uur ’s middags
twee uur baltraining krijgen. Mijn kracht
ligt vanwege mijn snelheid in de break,
daarentegen kan de één-op-één situatie
beter, maar dat heeft ook weer met fysiek te
maken. Op dat vlak ben ik het afgelopen jaar
al veel sterker geworden. Blessures heb ik
gelukkig nog niet gehad, wel kleine
teleurstellingen. Het is dan even een paar
dagen balen maar je moet toch verder. Je
kunt er toch niets aan veranderen. Tegenslag
kun je nu eenmaal niet voorspellen.”
Bont legt haar ambitieniveau hoog. Ze wil
eerst slagen als handbalster in Nederland en
daarna houdt ze alle opties open.
“Handballen in het buitenland lijkt me wel
wat. Ik ben wel een beetje avontuurlijk
ingesteld.”
AALSMEER - Op de
parkeerplaats voor de sporthal draait de voormalige
tophandbalster zich om en zegt ze zich te bescheuren
om alle ‘onzinverhalen’ in de media. Hoe kunnen
kranten nu serieus denken dat aanstaande studenten
op Nyenrode gedwongen worden tot seks met een
levende kip?
Vijftien jaar lang draaide het leven van Elly-An de
Boer om handbal. Ze was al vroeg voorbestemd ‘een
grote’ te worden. Via onder meer E & O uit Emmen, de
grootmacht uit haar geboortestreek, werd ze een van
de speelsters die onder leiding van bondscoach
Bouwer volwassen handbalsters probeerden te worden.
Het leverde De Boer, een van de Meiden met een
Missie een contract op in Duitsland en in de Deense
topcompetitie bij GOG Gudme en Odense.
Lange tijd werd ze geleefd door haar passie, al zegt
ze geen moment met tegenzin topsporter te zijn
geweest. Aan alle grote toernooien nam ze deel,
behalve de Olympische Spelen. Ze leerde andere talen
spreken, zag de hele wereld. ‘Ik heb me wel
vermaakt’, zegt ze over het leven dat ze tot haar
33ste dacht te gaan leiden.
Maar toen ze het eenmaal ‘in haar kop kreeg’, was
haar afscheid snel bedacht. Door twijfels was haar
besluit niet omgeven. Het had niet gepast in het
karakter van de nu 28-jarige De Boer. ‘Als ik stop,
is het voorgoed voorbij’, nam ze zich voor, toen ze
anderhalf jaar geleden haar vertrek aankondigde bij
het Deense FCK Handbold.
Haar terugkeer in Nederland markeerde het begin van
wat ze zelf haar tweede leven noemt. Ze rondde haar
opleiding bedrijfskunde af, genoot van het
studentenleven ‘in al zijn opzichten’ en bereidde
zich voor op een carrière in de maatschappij. Haar
sportleven was gereduceerd tot af en toe een beetje
hockeyen. ‘Ik had het nodig’, zegt ze over die
periode.
Totdat coach Rolf Schulte en teammanager Ton
Langelaar haar toch zover wisten te krijgen om nog
één keer een greep in de harspot te doen. Ze stemde
in om mee te trainen bij VOC. ‘Gewoon om te kijken
of het zou bevallen. Ik had ook zo weer kunnen
stoppen.’
Het gebeurde niet. De Boer bleek, tot haar eigen
verbazing, het spelletje te hebben gemist. Let wel:
het spelletje zelf. ‘Dat gebeuren eromheen niet.’
Met permissie slaat ze dan ook trainingen over die
haar beduidend jongere teamgenotes juist afwerken om
misschien wel uit te groeien tot wat De Boer in haar
beste jaren was.
Op Nyenrode is ze intussen aan een nieuwe studie
begonnen. De bondscoach kan zich dan ook een
telefoontje besparen om haar te polsen voor een
terugkeer in het nationale team. Op die ‘shit’ zit
De Boer niet meer te wachten, besloot ze na de
wonderbaarlijke WK-kwalificatieduels tegen Spanje in
2005. ‘Je moet geen dingen doen die je niet leuk
vindt, en alles is een keer klaar. Ik zou ook niet
zes jaar zo kunnen studeren en leven als ik de
afgelopen tijd heb gedaan.’
Voor De Boer is het handbal weer een ‘leuk en mooi
spelletje’ geworden. Maar zonder ambities zegt ze
niet te zijn teruggekeerd in de eredivisie, waarin
ze nu al meer wedstrijden achter haar naam heeft
staan dan in de tijd voor haar vlucht naar het
buitenland. Bij E & O speelde ze alleen in het
tweede, onder bondscoach Bouwer trok ze zich met het
Nederlandse team uit de competitie terug.
‘En nu kan ik niet meer weglopen’, zegt ze over VOC,
nog altijd stug De Volewijckers genoemd in de
volksmond, waarmee ze haar eerste
eredivisiekampioenschap hoopt te kunnen vieren. De
voortekenen wijzen er op dat dat mogelijk is voor de
Amsterdamse ploeg.
Na acht speelronden gaat de ploeg ongeslagen aan de
leiding in de eredivisie, samen met Quintus. De
confrontatie met de kampioen uit Kwintsheul volgt op
17 november, een week na de dubbele ontmoeting met
het Kosovaarse Pristina in de Challenge Cup, wat
betreft niveau de derde Europese clubcompetitie.
Hoe groot haar inbreng kan zijn, blijkt wanneer De
Boer zaterdagavond invalt in de Aalsmeerse sporthal
De Bloemhof. Haar steekpassjes en nietsontziende
manier van verdedigen aan de rand van de cirkel
helpen VOC bij het ombuigen van de achterstand van
8-2 in een voorsprong van 9-8.
Soms rukt ze op zevenmijlslaarzen op naar voren, als
Jaap Stam in zijn beste dagen. Ze giechelt als ze de
bal op eigen helft naar achteren speelt, hetgeen
niet is toegestaan.
Ook verbaal weet ze haar ploeggenotes te inspireren,
totdat een ongelukkige beweging bij een sprongschot
haar wedstrijd voortijdig beëindigt. Achter de
wisselbank wordt ze behandeld aan haar onderrug,
waar ze een dag eerder om een onbenullige reden op
was gevallen. De tien minuten speeltijd die een van
de laatste nog actieve Meiden met een Missie is
gegund, blijkt desondanks genoeg voor de zege.
AMSTERDAM –
Lindsey Schrekker heeft een
nare tijd achter de rug. De
21- jarige spelverdeelster
van handbalvereniging VOC
verloor verleden jaar haar
vader en was ook nog eens
maandenlang uitgeschakeld
door gescheurde kruisbanden.
De blonde middenopbouwster
heeft inmiddels de draad
weer goed opgepakt en dat is
haar trainer Rolf Schulte
niet ontgaan.
Schrekker moet een
leidersrol gaan vervullen in
het Amsterdamse team, dat na
zes competitiewedstrijden
weer aan de leiding van de
eredivisie staat. Bovendien
wacht voor de
supergemotiveerde
Noord-Amsterdamse
handbalploeg begin volgende
maand de derde ronde van de
Challence Cup, waar in een
alles-ofniets ontmoeting het
harde KH Pristina uit Kosovo
moet worden bestreden. „We
kunnen ook wel wel hard
spelen, hoor, als het moet”,
zegt de 1,75 meter lange
Lindsey Schrekker op de bank
van haar huis in
Amsterdam-Noord. „Fysiek is
onze ploeg dan wel niet zo
groot, maar wel enorm hecht.
We hebben in vergelijking
met verleden jaar een enorme
progressie doorgemaakt.”
Schrekker speelt
al vanaf haar vijftiende in
het eerste team van de
toenmalige Volewijckers en
vervolgens in de fusieclub
VOC nu. „De trainer wil mij
in de toekomst een
leidersrol geven in de
ploeg. Ik probeer dat wel al
een beetje te doen, maar
moet nog erg veel leren”,
zegt ze wat bescheiden.
Schrekker moet in haar rol
als midden opbouwster het
cruciale aanvoerpunt voor
haar ploeggenoten aan de
cirkel zijn.
„Ik moet de ploeg op
sleeptouw nemen en dat
brengt een grote
verantwoording met zich
mee”, vindt de
international, die in
Natasja Burgers haar grote
voorbeeld ziet. „Wat Natasja
heeft gepresteerd is echt
fantastisch. Ze is een echte
prof. Zoiets wil ik ook
bereiken. Het liefst ga ik
net als Natasja naar
Denemarken. Daar heerst een
echte handbalcultuur en je
kunt er ook van leven. Hier
in Nederland moet er geld
bij”, lacht ze. Schrekker
kan dat weten want samen met
haar ploeggenoten en goede
vriendinnen, Chana Matteman
en Sandra van Dijk
organiseerde ze op eigen
initiatief, afgelopen zomer
een feestavond en een
sponsorloop.
• Lindsey
Schrekker: „Het
team op
sleeptouw nemen,
brengt een grote
verantwoording
met zich mee.”
FOTO: HANS
PETERS
„Eigenlijk
was dat bedoeld ter ere van
het eenjarig bestaan van
VOC. Maar omdat we geld
moesten hebben om de
Europacup te kunnen spelen
en ook om onze
jeugdopleiding een beetje te
steunen, hebben we dat
gedaan. Als we met de club
op reis gaan, moeten we zelf
wat financieel bijdragen.
Onze meiden die de loop
uitliepen, hoefden niets te
betalen voor de trip naar
Tsjechië in de tweede ronde
van de Challence Cup. Dat
was mooi meegenomen, toch?”
klinkt het vol enthousiasme
van de spil in spel van VOC.
Vier dagen nadat de VOC zich geplaatste heeft voor
de derde ronde van de Europacup moest de ploeg in
eigenhuis al weer aantreden voor de inhaalwedstrijd
tegen Wings. Zonder de aan haar knie geblesseerde
Elly An de Boer kende VOC nog een wat stroeve start
kwam op 2-0 voor maar Wings kon tot 6-6 nog gelijke
tred houden. Daarna kon de ploeg uit Amsterdam Noord
geleidelijk meer afstand nemen en kon men gaan
rusten met een 15-9 voorsprong.
In de tweede helft had men niet meer al te veel
tegenstand meer van de ploeg uit Loosduinen en kon
men gemakkelijk doorlopen naar de uiteindelijke
35-19 overwinning.
Daarmee blijft de ploeg ook na vier wedstrijden
ongeslagen en neemt het nu alleen de koppositie in
in de eredivisie met dien verstande dat ook Quintus
nog ongeslagen is maar nog een wedstrijd moet
inhalen.
AMSTERDAM
– Bij de Amsterdamse handbalclub VOC heeft zich een
klein wonder voltrokken. De doelstelling van
trainer- coach Rolf Schulte om de handbalsters van
VOC binnen drie tot vijf jaar weer kampioen van
Nederland te maken blijkt niet alleen louter
toekomstmuziek. De Noord-Amsterdammers haalden
afgelopen seizoen, in het eerste jaar onder de van
landskampioen SEW afkomstige Schulte, sinds lange
tijd de halve finale van de nationale play-offs.
Niet genoeg voor de Champions League, maar wel voor
de Europacup. Dit weekeinde werd voor het eerst
sinds vijftien jaar weer de sprong in Europa gewaagd
voor de, naar erkenning hunkerende,
Noord-Amsterdamse handbalclub.
Na
keiharde confrontaties met twee Tsjechische teams en
een Griekse ploeg, bereikten de handbalsters van VOC
in Olomou (Tsjechië) de tweede ronde van de EHF
Challange Cup. Daarmee leek de voorbode van het
verwachtingspatroon van de jonge Amsterdamse
handbalsters zich al af te tekenen in toernooi om
een Europa Cup en maakten de ‘Schulte- babes’ hun
droom om nog meer schreden op een Europees podium te
zetten al een beetje waar. „De kosten voor de eerste Europese
poulewedstrijden waren voor VOC aanzienlijk”, zegt
vicevoorzitter Ton Langelaar. „Daarom zijn we erg
blij met de aanbeveling van het stadsdeel Amsterdam-
Noord, dat ons van harte ondersteunt en door de
sportieve prestaties van VOC meer extra publiciteit
voor zichzelf denkt te genereren. Ook het
bedrijfsleven, dat we nadrukkelijk hopen te
betrekken bij onze plannen voor de toekomst, is
positief.”
Schulte
(37) is bijzonder ingenomen met het persoonlijke
initiatief van een drietal van zijn basisspeelsters
om geld in te zamelen ten bate van de voorgenomen
nationale en Europese expansie van VOC. „Een
fantastische actie van de meiden. Ze organiseerden
helemaal alleen een grote feestavond en een
sponsorloop. De club is in beweging en de speelsters
zijn supergemotiveerd”, aldus de handbaltrainer, die
bekend staat om het samensmeden van een formatie.
„Dat is één van de belangrijkste onderdelen om te
komen tot topprestaties”, vindt hij.
• Het teambelang staat
voorop bij het Amsterdamse VOC. Voor het eerst sinds
vijftien jaar speelt de ploeg weer Europees.
FOTO: EMIEL VAN LINT
De
VOC-coach analyseert zijn tegenstanders nauwkeurig.
„Het is voor ons weer wennen dat we sinds lange tijd
weer eens in Europacupverband uitkomen. De selectie
is compleet gemaakt met twee nieuwe sterke
speelsters. We hebben vier A-internationals in de
basis. Bij de jeugd zitten zeven speelsters die voor
Oranje uitkomen. Niet slecht. We zijn opgewassen
tegen elke Nederlandse ploeg. Ons spel is rustiger
geworden met techniek als basis. Dat hoort bij een
club als VOC met zijn roemruchte verleden van de
Volewijckers onder Frans van Iersel. Daar werd niet
anders van verwacht. Alleen werken we nu keihard aan
het fysieke aspect van de ploeg. Dat schiet nog wel
eens tekort bij het jongste team in de eredivisie.”
Elly An de
Boer maakt selectie van V.O.C. compleet
AMSTERDAM –
Oud international Elly-An de Boer draagt
komend seizoen het shirt van VOC Amsterdam.
Dat maakte de clubleiding dinsdag bekend. De
speelster die van het Deense FCK Handbold
overkomt moet de talentenverzameling van
trainer Rolf Schulte evenwichtiger en
rustiger laten spelen.
Elly-An de Boer, 28, groeide op bij E en O
in Emmen en was een van de meiden met een
missie die met het Nederlands team furore
maakte. Haar loopbaan bracht de fysiek
sterke opbouwspeelster bij GOG Gudme en
Odense in
Denemarken en na een Noors uitstapje naar
Baekkelagets SK eindigde zij haar
internationale carriere bij het Deense FCK
Handbold. Maar na een jaar volledig gericht
te zijn op haar studie bedrijfskunde aan
Nijenrode, kroop het handbalbloed toch waar
het niet gaan kan en dus wisten De Boer en
V.O.C. het snel met elkaar eens te worden.
Schulte was uiteraard laaiend enthousiast
over de komst van de talentvolle
handbalster: ,,Wij hebben een uiterst
talentvolle groep, maar wel piepjong en
onervaren. Wij waren daarom heel hard op
zoek naar twee speelsters die finale- en/of
internationale ervaring meebrengen naar
Amsterdam. Nadat we in een eerder stadium al
rond waren gekomen met Stacy van Rijn van
SEW, denk ik dat de selectie nu redelijk
uitgebalanceerd is. Elly-An maakte direct al
de indruk dat ze graag haar ervaringen over
wil brengen op onze jonge groep, en ik denk
dat zij ook in staat is om haar ploeggenoten
beter te laten spelen.
Elly-An maakt haar rentree in de Nederlandse
eredivisie tegen uitgerekend haar eerste
club E en O.
Het heeft vijf
gesprekken geduurd, voordat Rolf Schulte
zijn woord gaf om zich aan de Volewijckers
Oriento Combinatie (VOC) te verbinden. De
handbaltrainer wilde eerst zijn werk bij
Quintus afronden, maar door zijn avondstudie
zag hij zich genoodzaakt zijn werk bij de
landskampioen voortijdig te stoppen. Zijn
uitdaging ligt nu in Amsterdam-Noord, waar
hij in een meerjarenplan de Amsterdamse
'jonkies' weer op het niveau van weleer wil
terugbrengen. Binnen drie tot vijf jaar moet
er weer een landskampioenschap in Sporthal
Elzenhagen worden gevierd en internationale
ervaring worden opgedaan in de Europacup.
Dat is de planning en daar lijkt het al
aardig mee de goede kant op te gaan. VOC
zit in de kruisfinales van de Nederlandse
competitie en heeft zich geplaatst bij de
laatste vier van de nationale
handbalbeker.Ik heb nu weer alle tijd, zegt
de 37-jarige Hagenaar Rolf Schulte, vlak
voor de training in Sporthal Elzenhagen
Alleen voor de uitdaging ben ik dit seizoen
hier gekomen. Het ambitieuze handbalplan dat
de fusieclub voor ogen heeft, spreekt me erg
aan.
Structureel
wil men iets nieuws neerzetten bij VOC en
daar ben ik, denk ik, wel goed in. Het gaat
nog sneller dan we eigenlijk hoopten. Met
deze erg jonge ploeg zouden we nu al in het
eerste jaar voor een regelrechte stunt
kunnen zorgen. Ik reken er niet op, maar als
het toch gebeurt, waarom niet… De jonge
selectie van VOC is dit seizoen vooral in de
breedte gegroeid. De vereniging zelf heeft
het ledental zien toenemen. We zijn bijna
verdubbeld en hebben nu bijna tweehonderd
leden. VOC is een middelgrote club die weer
wil meedoen aan de top, valt voorzitter
Hendrik Koppe zijn trainer bij. Misschien
wel een beetje bewust, kruipen de
Amsterdamse handbalsters in de
underdogpositie in deze cruciale fase van de
competitie. De op één na jongste ploeg van
de eredivisie staat in de kruisfinale van de
competitie tegenover het zeer sterke V&L. In
de nationale beker doet VOC het ook goed.
De handbalmeiden moeten het in de halve
finale opnemen tegen landskampioen Van der
Voort/Quintus. Qua ontwikkeling is VOC
minstens vier jaar jonger dan de rest, zegt
Schulte. Net als bij Quintus en SEW wil ik
de weg uitstippelen met al het talent dat
hier aanwezig is. 'Waar staan we nu en waar
moeten we heen?' is zo'n beetje het credo
van Schulte, die zelf voor Aalsmeer in de
eredivisie uitkwam. VOC levert een
behoorlijk aantal speelsters aan de
nationale handbalacademie in Papendal. Ze
komen uit voor Jong Oranje. Eén van hen is
studente aan de Johan Cruyff University, de
18-jarige cirkelloopster Marcella Deen. Zij
is duidelijk een van onze onbetwiste
basisspeelsters. Fysiek sterk en goed in de
dertien, voor ons erg belangrijk, aldus
Schulte. Ze kan bij ons veel bereiken. Ook
keepster Sandra de Munnik (28) is belangrijk
voor de ploeg. De Munnik, in het dagelijks
leven lerares biologie, kwam dit seizoen
naar VOC, na een voor haar teleurstellend
jaar bij SEW. Ik kon niet meer door één deur
met trainer Richard Kuijer en het VOCplan
sprak met erg aan, verklaart de sluitpost
haar overstap naar de Noord-Amsterdamse
formatie. De Munnik kon echter niet
voorkomen dat VOC thuis in 'Noord' de eerste
in een best-of- two-serie in de kruisfinale
van de competitie tegen V&L verloor met
19-24. Zaterdag volgt de tweede wedstrijd
in Geleen.
LOTING. VOC moet voor de halve finales van de beker
op bezoek bij landskampioen Van der Voort/Quintus.
De zwaarst mogelijke loting, want Quintus verspeelde
dit seizoen nog geen enkel punt. De overige
halve finale gaat tussen ZeemanVastgoed/SEW en
Rabobank/E&O. De wedstrijden worden op 17 april
gespeeld. VOC (destijds nog De Volewijckers geheten)
wist in 2005 de beker te veroveren.
Handbalsters
van VOC ook in competitie bij de laatste vier
AMSTERDAM - De blijdschap
straalde van de gezichten van de jonge speelsters en
van de begeleiding van VOC zaterdagavond. De ploeg
had zich zojuist via een 24-21 overwinning op
directe concurrent Fortissimo verzekerd van een
plaats in de kruisfinales en overtrof daarmee haar
eigen verwachtingen in het eerste jaar onder nieuwe
trainer Rolf Schulte. Met nog twee duels voor de
boeg in de kampioensgroep werd de voorsprong vijf
punten en dus gaat de Amsterdamse ploeg het in april
opnemen tegen V en L of SEW voor een plaats in de
finale. Gemakkelijk ging het allemaal niet in
Amsterdam. De gasten uit Cothen aasten op dezelfde
kruisfinaleplek en waren met een bus vol supporters
naar Amsterdam gekomen. Toen na 26 seconden spelen
Sanne Mocking van de gasten Channa Matteman
torpedeerde en direct naar de kant kon vertrekken
was de toon gezet en werd het een hard en agressief
duel waarbij het handbal niet altijd even fraai was,
maar waarin VOC nog een keer liet zien dat het dit
seizoen geleerd heeft ook met dit bijltje te hakken.
Pas na 11 minuten scoorde de Amsterdamse formatie
haar eerste doelpunt, waarna de ploeg langzaam meer
vat kreeg op de stugge dekking van Fortissimo. Na
een kwartier was het pas 3-3, waarbij aan VOC kant
keepster Denise Vogel zich onderscheidde met een
hele serie stops. Vlak voor de pauze kreeg VOC nog
wel een tijdstraf, maar was het wel Brenda van der
Moolen die in de snelle tegenaanval de thuisploeg
een minimale voorsprong halverwege bezorgde: 9-8. Na
de pauze bleef VOC aan de goede kant van de score en
nam het steeds een voorsprong van een paar punten.
Toen animator Channa Matteman binnen tien minuten
haar derde tijdstraf incasseerde toonde VOC aan dat
het ook in de breedte weerbaarder is geworden.
Youngster Rachel de Haze nam de rol van spelmaker
met veel flair over en Teuntje Schaeffers, voor de
rust nog vrij anoniem acterend ging zich vanaf dat
moment ook meer nadrukkelijk met de scores bemoeien.
De dekking onder leiding van de buffelende Sandra
van Dijk en de ook in de tweede helft ijzersterke
Denise Vogel bleef echter onaflatend agressief en
hard werken en dus kwam de overwinning via 22-17 en
23-20 nooit in gevaar en werd de 24-21 uitbundig
begroet door de hele ploeg. Trainer Rolf Schulte was
na afloop zo blij als een kind: ,,Ik heb nog nooit
zo'n raar seizoen meegemaakt. Zo begin je een
seizoen met acht geblesseerden en sta je na de
vierde speelronde een beetje troosteloos helemaal
onderaan, en zo schop je het toch nog tot de
kruisfinales en zitten we ook in de bekercompetitie
al bij de laatste vier. Het gaat allemaal veel
sneller vooruit dan ik dacht al had ik dit
natuurlijk wel gehoopt. En met wat we hierdoor in
april nog allemaal gaan meemaken gaat die
vooruitgang nog eens een keer zo snel. Zulke finales
spelen levert weer een extra schat aan ervaring op.
En misschien zelfs weer een stunt. Ik kijk hier in
Amsterdam niet snel meer van iets op....'' De eerste
wedstrijd in de halve finale om het kampioenschap
zal op zaterdag 14 april a.s. zijn in
Met de 24 -21 overwinning op Fortissimo heeft
VOC zich samen met Quintus definitief geplaatste
voor de kruisfinales. Met nog twee wedstrijden voor
de boeg heeft de Amsterdamse ploeg een
onoverbrugbare voorsprong van vijf punten op
Fortissimo genomen. Voor de ploeg van de
vertrekkende coach Hennie Romeijn rest
hoogstwaarschijnlijk nog de wedstrijd om plaats vijf
en zes. Het beste resultaat dat de Cothense ploeg
ooit gehaald heeft.
De handbalsters van VOC hebben ook hun
tweede wedstrijd in de play-off competitie tegen
BFC gewonnen. In Amsterdam werd het na een 15-9
ruststand een 32-27 overwinning voor de ploeg van
Rolf Schulte, die er vanwege familie
omstandigheden donderdagavond niet bij was. Met
deze zege doet VOC goede zaken op weg naar een
plaats in de kruisfinale. De Amsterdamse
handbalsters nemen na twee wedstrijden de tweede
plaats in in poule A achter Quintus met vijf punten
voorsprong op Fortissimo en zes op BFC.
VOC
speelde de eerste veertig minuten fanatiek handbal
waarbij het verdedigend ook erg sterk voor de dag
kwam. Wanneer BFC er dan toch door kwam stuitte de
Limburgers vaak op een goed keepende Denise
Vogel. Tien minuten na rust had VOC dan ook een
voorsprong opgebouwd van tien doelpunten. Vervolgens
kreeg VOC een inzinking en werd het spel van de
Amsterdammers rommelig. BFC profiteerde van deze
situatie en kon terugkomen in de wedstrijd. Het
verschil werd dan ook terug gebracht naar vier
doelpunten. Veder lieten de Amsterdamse handbalsters
het echter niet komen. Ze herpakte zich nog in de
slotfase en versloegen BFC vervolgens met 32-27.
Het bestuur van VOC
Amsterdam is zeer verheugd dat de technische leiding
van de vereniging ook het volgend seizoen in handen
van Rolf Schulte is met als zijn assistent Nancy
Breugem. De doelstellingen van het bestuur zijn
meer dan bereikt: Het tweede team promoveert naar de
Hoofdklasse, waardoor het gat tussen Dames 1 en 2
kleiner is geworden. Met Dames 1 was de intentie
om bij de eerste zes te komen. Door de zege in
Cothen op Fortissimo ligt een halve finale plaats in
de play-offs binnen handbereik. De trainer-coach
heeft het vertrouwen in zijn spelersgroep
uitgesproken en wil slechts in de breedte aanvulling
en hoopt op een nog een geroutineerde topspeelster.
Kampioenenbal bij VOC-Amsterdam
Maar liefst drie kampioenschappen op een dag
werden deze zondag in sporthal Elzenhagen gevierd!
Het begon al vroeg om 9.30 uur waar De B-Junioren in
de Jeugddivisie slechts een punt nodig hadden tegen
Venus Nieuwegein. Het team van trainer-coach Sandra
Langelaar en begeleidster Diny Koppe gaf een
galavoorstelling voor een in groten getale opgekomen
publiek en liet zien waarom zij en niet SEW of VZV
de titel verdienden. Met maar liefst 24-6
verpletterde VOC hun tegenstander en plaatst zich
hiermee voor de nationale kampioenschappen in April
met 3 andere teams uit Nederland. Omdat het team
bijna geheel B-Junior blijft is het ook voor het
volgens seizoen zeer kansrijk de titel weer te
pakken.
Dames 2 van VOC wist in de
Regioklasse,waarin ook zusje OrienTo uitkwam vanaf
de derde speelronde de leiding te veroveren en deze
onbedriegd te handhaven. De gemiddelde leeftijd van
dit bedraagt slechts 17.6 jaar en heeft in
aanvoerster Jasjevarda Boogaard de enige net dertig
plusser. Coach van het team dat het gehele
seizoen 4x in de week trainde onder Rolf Schulte was
Nancy Breugem die werd geassisteerd door Tamara
Willems. Bijna alle speelsters zouden nog als
A-Junior kunnen spelen.
In het volgend
seizoen zal getracht worden een rol meetespelen om
de titel in een klasse waar ook Vriendschap en Havas
Almere uitkomen.
Voorzitter Koppe was echter het meest trots op
het "goud van oud" team Dames 3 dat vorig seizoen
ongeslagen kampioen was geworden maar haar plek
inruimde voor de jeugd van VOC 2. Na heel veel
druk op het NHV was het bestuur er toch in geslaagd
een plek in de eerste klaase afdeling te
bewerkstelligen waardoor er nog sprake was van enige
tegenstand. De dames waarvan er velen nog in team
onder Frans van Iersel kampioen van Nederland werden
behaalden ongeslagen het kampioenschap met een
doelsaldo van meer dam 150 goals. De dames met
in totaal 18 kinderen en een kleinkind (NB) willen
in twee jaar het verloren terrein heroveren en
mikken op een volgende titel. We zijn benieuwd
hoeveel kinderen het team dan telt...
Speelster van de Maand
Nadine Folkertsma
is speelster van de maand Maart, omdat zij na een
jarenlange blessure in het play-off duel
tegenFortissimo een (zeer belangrijke ) goal maakte
en geheel blessurevrij kon spelen. Deze zeer
talentrijke hoekspeelster is een extra speerpunt in
de groep die sreeft naar een plaats bij de laatste
vier in de Play-offs.
Maandag, 26 februari
2007 - ARNHEM - De handbalsters van AAC 1899 zijn
verlost van de reguliere competitie. De Arnhemse
eredivisieploeg kan zich na een kansloze nederlaag
tegen VOC (18 - 30) opmaken voor de degradatiepoule.
De vraag in Arnhem was hoe de ploeg zich onder de
nieuwe coach Aag van Surksum zou houden. Vaak willen
speelsters zich bewijzen, maar daarvan was
zaterdagavond niks te zien. Het was een treurige
vertoning. De speelsters leken ingekakt en
nauwelijks vooruit te branden.
"Wij zijn zo
erg afgeschoten. We moeten de ogen uit onze kop
schamen. We hebben niet uitgestraald dat we er alles
aan wilden doen om te winnen", reageerde aanvoerster
Rinske Verhoeven na de eredivisie-onwaardige
(wan)vertoning.
"Het was mat en slap",
vervolgde Verhoeven, die op haar lippen moest bijten
om het netjes te houden. "Ik kan er nog niet over
uit zoals we nu hebben gespeeld."
Estavana Polman (13) maakte zaterdag haar rentree na
een lange periode van blessureleed. Maar ook zij
kon niet voorkomen dat AAC kansloos onderuit ging.
Foto: Jan Wamelink
Rinske Verhoeven, dit seizoen overgekomen van Kwiek,
zoekt de oorzaak bij een gebrek aan zelfvertrouwen.
"Na zo'n wedstrijd zakt je de moed nog verder in de
schoenen. Een nieuwe coach betekent niet automatisch
dat we punten pakken. Iedereen zal een bijdrage
moeten leveren. Het zelfvertrouwen moet terug om
degradatie te kunnen voorkomen. Of ik er vertrouwen
in heb? Het zal heel moeilijk worden."
Eva
de Munnik maakte vanwege de absentie van een aantal
basisspeelsters haar rentree. Ook Dieuwertje
Gerritsen en debutante Roan Rovers waren van de
partij. Opmerkelijk was de rentree van Estavana
Polman die lang geblesseerd was. Een ander positief
puntje was dat topscorer Sandra Konitz haar
honderdste competitiedoelpunt van dit seizoen
maakte. Maar dat was het dan ook wel. Pech
achtervolgt de Arnhemsen al het hele seizoen. Nu
vielen Leonie Blom en Eva de Munnik geblesseerd uit.
Er komt maar geen einde aan.
Het is de vraag of alleen de volgende zes
trainingen voor de ommekeer zullen zorgen. Dinsdag 6
maart wordt de competitie afgesloten, maar AAC 1899
is nu vrij om zich in alle rust voor te bereiden op
een ontsnapping.
Doelpunten AAC 1899: Sandra
Konitz 7, Aemy Visser 4, Kim de Blok 3, Rinske
Verhoeven 2, Eva de Munnik, Miriam Bastiaansen.
VOC
SPEELT UNIEKE HANDBALWEDSTRIJD TEGEN ONLY FRIENDS
Amsterdam, 2
februari 2007 - Op 17 februari vindt er een Europese primeur
plaats in de sporthal Elzenhagen! Een C-junioren Meisjesteam van VOC gaat handballen tegen het
handbalteam van Only Friends. Deze wedstrijd is uniek om de
volgende reden:
- Het is voor het eerst dat een team van gehandicapte
kinderen handbalt tegen niet gehandicapten
- Only Friends, bekend van voetbal voor kinderen met een
handicap, pas een paar maanden een afdeling handbal heeft
onder leiding van Sandy Aeissing
- De meisjes van VOC nog nooit tegen gehandicapte kinderen
hebben gehandbald
- Het voor de handballers van Only Friends de eerste
officiele wedstrijd zal zijn
Deze wedstrijd begint om 20.00 uur, na afloop begint de
wedstrijd van VOC dames 1 tegen GOconnectIT/Fortissimo uit
Cothen.
Handbalverenigingen de Volewijckers en OrienTo hebben in
2006 de krachten gebundeld. Op deze manier is een stevige
basis gelegd voor top- en breedtesport in Amsterdam-Noord.
Onder de naam VOC komt de vereniging uit in de competitie
van het NHV. VOC Dames-1 speelt in de Ere-divisie.
Only Friends is in 2000 gestart als een voetbalvereniging
voor kinderen met een handicap. Onder de nieuwe naam Ronald
McDonald Centre Only Friends zal in Amsterdam-Noord een
sportcentrum voor kinderen met een handicap worden gebouwd.
Inmiddels heeft Only Friends ook een afdeling handbal en
rolstoelbasketball. Binnenkort wordt gestart met
vechtsporten, fitness en streetdance/aerobics.
Route naar
Elzenhagen :
Rijdend op de ring A10 (rond Amsterdam). Komende uit de Coentunnel
of de Zeeburgertunnel, neemt u de afslag S116 Purmerend/Volendam. Vanuit
de Coentunnel komend dan stoplicht rechtsaf en dan direct weer rechtsaf
richting Nieuwendam Noord. Bij het stoplicht rechtdoor rijden, de ventweg
op. De eerste zijstraat links af (loopt met een vreemde draai), tot het
eind van de weg dan rechtsaf. Dan meteen weer rechtsaf treft u de sporthal
Elzenhagen. Vanuit de Zeeburgertunnel, als u de snelweg A10 verlaat (bij
de afslag S116), bovenaan bij het stoplicht linksaf en dan bij het stoplicht
rechtdoor. Dan direct weer rechtsaf richting Nieuwendam Noord Bij het stoplicht
rechtdoor rijden, de ventweg op. De eerste zijstraat links af (loopt met
een vreemde draai), tot het eind van de weg dan rechtsaf. Dan meteen weer
rechtsaf treft u de sporthal Elzenhagen
Begin 2006 werden de eerste gesprekken gehouden over een mogelijke
fusie tussen de twee handbalverenigingen de Volewijckers en OrienTo.
De vraag was of top- en breedte sport in één club waren te
verenigen. Deze gesprekken kwamen voort uit een overleg tussen de
handbalverenigingen in Noord over de toekomst van deze dynamische
sport in het stadsdeel, waarvan het stadsdeel Noord al vele jaren
een grote supporter is. Met het oog op de planologische
veranderingen in de komende jaren rond de tweede Coentunnel en de
Noord-Zuid lijn staat er nogal wat te gebeuren was de gedachte.
Sport zal in de toekomst hierdoor voor een deel uit het hart van
Noord verdwijnen. De impact voor de verenigingen die zich in deze
omgeving bevinden is dus groot. Omdat het stadsdeel redelijk langgerekt is, liggen de ruimtes niet
voor het oprapen. De vier handbal verenigingen maken in het zaal
seizoen allen gebruik van Elzenhagen en dus was de vraag wat komt er
voor onze vertrouwde hal terug? Dit in tegenstelling tot het
buitenseizoen waarbij men op verschillende buitenlocatie traint en
speelt. Hoewel de gesprekken soepel verliepen en we allemaal
dezelfde visie op de verenigingssport en het handbal in het
bijzonder hebben, kunnen vervolgstappen niet altijd zomaar genomen
worden. Verenigingen bestaan immers uit vrijwilligers die door de
jaren heen, als onderdeel van een groep mensen een door hen bepaald
groepsgedrag hebben gevormd. Bij dit groepgedrag voelen zij zich immers veilig en geborgen en
zijn daardoor bereid werkzaamheden voor de vereniging uit te voeren.
Dit kun je ondanks een goede visie over hoe het er in de toekomst
uit zou kunnen zien, niet zomaar veranderen door ze te mixen met een
andere groep mensen of een vereniging. En daar zit hem nou precies
de kneep. Mensen leren elkaar pas waarderen als ze met elkaar in
aanraking komen en vertrouwd met elkaar raken. Drie seizoenen geleden besloot het bestuur van de Volewijckers
handbal, voor zijn buitenwedstrijden het terrein aan de Banne te
verlaten. Belangrijkste reden, was het niet of onvoldoende hebben
van fatsoenlijke kleedkamers om de gasten te ontvangen. Het mogen
verblijven op de Weeren, bleek een goede keus. De samenwerking was
geboren en het snuffelen aan elkaar kon beginnen. De fusie was een
logisch vervolg proces van een periode van verkering. Nu een half jaar na de fusie ziet de wereld er voor VOC niet anders
uit dan vooraf bedacht. De wil om er samen iets van te maken was bij
allen groot. De kracht om er een succes van te maken ligt hem in
vertrouwen en het weer bieden van een gevoel van geborgenheid binnen
de nieuwe vereniging. Samen werken aan iets nieuws een boeiend
proces. Als je dat er voor over hebt kan succes niet uitblijven. De
weg is nog lang en de ambitie groot, maar we liggen op schema voor
een gezonde toekomst waar het top- en breedte handbal in Amsterdam
Noord verder bloeit.
Sandra Munnik, Brenda van der Moolen
en Channa Matteman genieten met volle teugen van hun
tijd bij VOC. ,,Als ik iets vertel, luisteren onze
talenten naar me’’, aldus Van der Moolen. FOTO
DIEDERIK VAN DER LAAN
De Amsterdamse tongval is terug
AMSTERDAM
-Weg uit het boerendorp en terug in de grote stad. De overstap van Zeeman Vastgoed/SEW naar het Amsterdamse VOC heeft Sandra Munnik, Channa Matteman en Brenda van de Moolen goed gedaan. Het plezier is weer terug. ,,En ik
ben weer een stuk platter gaan praten’’, lacht Matteman.
Het treffen dat dit weekend met hun oude club op het programma staat, doet hun hart sneller kloppen. Zondag hoopte Matteman nog vurig dat de Nederlandse ploeg zou verliezen tijdens de Europese kampioenschappen. ,,Als die meiden onderuit gaan, gaat de wedstrijd tegen mijn oude ploeg tenminste door’’, liet ze zich ontglippen, nadat ze een wedstrijd met het tweede had meegedaan tegen Quick. Door de selectie van Willemijn Karsten voor het Nederlandse team hoefde SEW niet aan te treden tot ze weer terug zou zijn bij de selectie. De gebeden van Matteman werden verhoord en Nederland kwam niet door de groepsfase. Gevolg: de wedstrijd staat weer op de planning. ,,We hebben er echt zo’n zin in om te laten zien dat we het alle drie nog kunnen’’, roepen de meiden in koor. Het sms-verkeer tussen de speelsters is hevig. Pesterige berichtjes worden over en weer gestuurd. Wie er gaat winnen, durven de beide handbalsters niet te zeggen. ,,VOC is een stuk sterker dan afgelopen jaren’’, zegt Van der Moolen. ,,Niemand hoeft ervan uit te gaan dat SEW eventjes van ons zal gaan winnen. In België speelden we aan het begin van het seizoen op een toernooi tegen ze, toen wonnen we zelfs na penalty’s.’’ De twee willen voor geen goud het treffen missen. Van der Moolen werkt zo hard als ze kan om op tijd fit te zijn voor de wedstrijd van het jaar. ,,Ik ben onlangs geopereerd aan mijn knie. Tegen iedere andere ploeg had ik gezegd dat ik niet had willen spelen, maar voor SEW ga ik er echt voor. Ik wil hoe dan ook spelen.’’ Hoewel de twee jongere speelsters zich verheugen, zit de wedstrijd voor Sandra Munnik vol sentimenten. Zeven seizoenen verdedigde ze het doel van de Nibbikker club. ,,Alleen wilde ik niet nog een seizoen slijten in Nibbixwoud. Voor mij was het een ontzettend zware keuze, maar ik wilde weer plezier in handballen krijgen.’’ Munnik mist het sfeertje van de dorpsclub soms. Met weemoed denkt ze wel eens terug aan de gezelligheid, de stampvolle tribune, de altijd aanwezige fanfare. ,,Soms
vind ik dat wel eens jammer’’, bekent ze. ,,In Amsterdam merk je toch dat er veel concurrentie is van andere sporten. De tribunes zijn hier vaak veel leger en het publiek is veel minder betrokken.’’ Instemmen Met die opmerking kunnen Matteman en Van der Moolen alleen maar instemmen. ,,Meestal zitten er pupillen en ouders op de tribune. Dan merk je dat je bij SEW toch echt bij een dorpsclub zat’’, vindt Matteman. ,,Iedereen in het dorp was alleen maar bezig met de wedstrijden. Hier leeft het een stuk minder.’’ ,,Maar iedereen er omheen verwacht wel ontzettend veel van VOC’’, zegt Munnik. De ploeg is jong, erg jong. Zelfs de gemiddelde leeftijd van SEW valt er bij in het niet. ,,De jongste is vijftien of zo’’, zegt Munnik, die tot de veteranen kan worden gerekend, hoewel ze net 28 jaar is geworden. Ook Van der Moolen kan met haar 23 jaar al tot de oude garde worden gerekend. ,,Ik wilde graag weer belangrijk voor een team zijn. Bij SEW ben je een van de twaalf meiden die ontzettend goed zijn en met wie je moet strijden voor een plekje. Na mijn blessure dacht ik dat ik daar nooit meer aan de top kon komen.’’ Hoe anders is dat bij VOC? De echte Amsterdamse kreeg daar een heel andere rol toebedeeld. ,,Ik sta nu op het veld aanwijzingen te geven. Die jonge meiden kijken me aan en luisteren naar me. Ik vind dat echt geweldig en ik moet zeggen dat het zeker mijn spelplezier heeft verhoogd.’’ Ze kwamen tegelijkertijd met zijn drieën aan bij de club. ,,Als je bij een vreemde club komt, is dat in je voordeel. Maar Brenda en ik kenden hier al veel mensen’’, zegt Matteman. ,,We hadden dus snel een plekje in de groep veroverd.’’ Alleen Munnik kwam terecht in een volledig nieuwe groep. ,,Die meiden vingen ons prima op. Alleen als je wilt praten over de veranderingen, stap je toch sneller naar je oude ploeggenotes toe.’’ Ze zijn volledig ingeburgerd. ,,Ik dacht dat ik van mijn accent af was, maar mijn platte tongval is weer helemaal terug’’, lacht Matteman.
Bij Van der Moolen is het al niet veel beter gesteld. ,,Een beetje Amsterdamse bluf, daar hou ik wel van.’’ De uit Beverwijk afkomstige Munnik voelt zich ook al aardig thuis. ,,Maar Amsterdamse bluf? Ik blijf gewoon mezelf, hoor. Hoewel ik er best wat van mee zal krijgen. Waar je mee omgaat, word je natuurlijk mee besmet.’’
Strijdlust VOC wordt dik beloond HANDBAL - VOC heeft de tweede zege op rij te pakken. De
wedstrijd tegen Kwiek Raalte eindigde in 26-28.
In een éen rommelige maar voor het in groten getale opgekomen publiek
(450) boeiend duet was het bewonderenswaardig met wat voor
strijdlust het team van trainer/coach Rolf Schulte de laatste
bloedstollende vijf minuten de twee punten naar Amsterdam-Noord
bracht. In de eerste helft zonder de voor één wedstrijd geschorste
international Marcella Deen, door haar rode kaart in de wedstrijd
tegen Hellas, maar met good-old Jásjevarda Boogaard als vervangster
liep VOC achter de feiten aan. De tegen Hellas nog goed gesloten
verdediging liet regelmatig gaten vallen,waardoor er vele tegen,
goals vielen. Omdat tegen'stander
Kwiek Raalte aan dezelfde kwaal leed bleef VOC goed bij. De
ruststand was 15-13 in het voordeel van de thuisploeg. Gelukkig
tapte VOC, na de pauze uit een ander vaatje en kreeg al snel
aansluiting: 18-18.
Op 22-22 stopte keepster Sandra de Munnik een strafworp, waarna met nog
tien minuten te spelen VOC naar 22-25 uitliep.De winst .leek binnen,
maar na enkele tijdstraffen kwam Kwiek mede door het fel meelevende
publiek terug tot 25-25.De goed spelende Brenda de Groot zorgde
eerst voor 25-26,waarna ze een fraaie pass op Debbie Bont gaf die
het verschil op twee bracht. De eindstand werd 26-28, waardoor VOC
haar tweede achtereenvolgende overwinning boekte en aansluiting
met de middenmoot krijgt.
Voor VOC scoorden Lindsey Schrekker (8x),Teuntje Schaeffers (6x),
Brenda vld Moolen (5x), Inge Dinkgreve (3x), Brenda de Groot en
Debbie Bont (2x) en Nancy Schipper en Michelle Goos (lx).
PLAN
’TERUG NAAR DE TOP’ BRENGT HANDBALCLUB VOC IN BEWEGING
VOL AMBITIE
AMSTERDAM – Ruim vier maanden is de
fusieclub Volewijckers-Orien-To Combinatie
een feit. Door het samengaan van de twee
prominenste vrouwen handbalverenigingen van
Amsterdam-Noord, die al sinds 1943 handbal
op topniveau spelen, wil men de positie van
het handbal in Amsterdam-Noord versterken.
Met het bedrijfsleven worden gesprekken
gevoerd over sponsoring en lidmaatschap van
de gloednieuwe businessclub, terwijl ook de
deelraad- Noord niet onwelwillend staat
tegenover de plannen van de huidige
VOC-bestuurders, voorzitter Hendrik Koppe en
vice-voorzitter Ton Langelaar, voormalig
preses van OrienTo. Met het binnenhalen van
de nieuwe tophandbaltrainer Rolf Schulte
heeft men zich in Amsterdam-Noord het
bedrijven van Breedteen Topsport in alle
leeftijdscategorieën voor ogen gesteld. Het
bestuur van de nieuwe fusieclub VOC heeft
een ambitieus meerjaren plan opgesteld met
betrekking tot de jeugdopleiding en de
selectieteams. De ex-trainer van SEW en
landskampioen v.d.Voort/Quintus, Rolf
Schulte moet binnen drie tot vijf jaar de
ambitieuze verwachtingen in Sporthal
Elzenhagen waarmaken om het eerste
vrouwenteam van de nieuwe Amsterdamse
handbalfusieclub weer landskampioen te
maken. Daarnaast moeten alle
leeftijdsklassen op het hoogste niveau
uitkomen. Bij VOC hunkert men eenvoudig weer
naar de successen van weleer, toen onder de
legendarische trainer Frans van Iersel in
het seizoen 2000/2001 de laatste landstitel
tegen Swift Roermond in de wacht werd
gesleept. Met handbalkanjers in het
kampioensteam als, o.a. Natasja Burgers en
Pearl van Wissel werd in Noord- Limburg vijf
jaar geleden door de Noord-Amsterdammers
geschiedenis geschreven en sneuvelde de
baard van Van Iersel. Dat vindt men bij VOC
lang genoeg geleden en daarom moet een
ambitieus meerjaren plan onder de noemer
’Terug naar de Top’ verlichting brengen. Het aanbrengen van een brede en
solide basis acht men noodzakelijk om een
langdurig verblijf in de top van de handbal
eredivisie mogelijk te maken. Om de
doelstellingen waar te kunnen maken is men
er dit seizoen bij VOC in geslaagd om een
brede selectie van jeugdig talent en routine
te combineren. Versterkingen zijn gezocht in
jeugdinternational Chana Matterman
(ex-Volewijckers en SEW) en Brenda v.d.
Moolen (ex OrienTO en SEW), die tevens de
C-jeugd zal gaan trainen. Keepster Sandra
Munnik (ex SEW) en de jeugdinternationals
Denise Vogel (ex-Volewijckers en Fortissimo)
en Inge Dinkgreve (ex-Aalsmeer) voegden zich
bij de selectie van Schulte. Daarbij keerde
ex-international en ex- Volewijckers Mariska
Schenkel, na een profcarrière in Duitsland,
terug op het oude nest in Amsterdam- Noord. Club-icoon Natasja Burgers heeft
bovendien VOC toegezegd het derde
vrouwenteam te gaan trainen. Voorzitter
Hendrik Koppe zegt, terwijl hij onderwijl
nauwkeurig de verrichtingen volgt van zijn
jeugdige speelsters van het eerste team van
VOC in de vierde competitieronde tegen HV
Hellas uit Den Haag: „We hadden als
Volewijckers dezelfde visie als OrienTo.
Waarom dan niet samen? Er was al een
wisselwerking met speelsters en ook deelden
we de dezelfde locatie. Op het veld speelden
we al op de accommodatie De Weeren van
OrienTo en zij werkten hun wedstrijden af
hier binnen in de Sporthal Elzenhagen. Samen
waren we in gesprek met het stadsdeel over
de toekomst van tophandbal in Noord.
Eigenlijk is het een natuurlijk proces
geworden en dat verloopt heel goed. We zijn
nu samen één familie met het hart op de tong
maar wel op de goede plaats”, betoogt Koppe
die zelf geen onbekende is in de judowereld
en via zijn vrouw Diny, die 23 jaar speelde
bij de Volewijckers, in het handbal terecht
is gekomen.
• Met een ambitieus plan wil VOC
letterlijk en figuurlijk terug
naar de top.
FOTO: RICHARD MOUW
Inmiddels staat VOC met tien
doelpunten voor op de eveneens erg jonge
Haagse tegenstander, die even niet weet waar
ze het moet zoeken in de laaiende Sporthal
Elzenhagen in Amsterdam- Noord. Er lijkt
zich voor de Amsterdamse handbalsters
eindelijk een overwinning af te tekenen na
een moeizame competitiestart met drie wat
geflatteerde nederlagen op rij. VOC vice-voorzitter Ton Langelaar,
door de verrassend riante voorsprong van de
Amsterdamse handbalsters geheel in een
euforische houdgreep beland, zegt over de
plannen: „Al jaren zijn wij in het bezit van
een goede jeugdopleiding met veel talent. De
vereniging groeit nog steeds. We hebben nu
ruim 175 leden met elf jeugdteams en vijf
senioren vrouwenteams. Omdat we in de
breedte groeien en het liefst dit seizoen of
volgend jaar al de laatste vier van de
play-offs willen halen, moeten we daarvoor
ook een financieel draagvlak creeeren.
Europa ingaan kost geld en dat moet uit de
sponsoring komen. Ik ben ook voorzitter van
de sponsorcommissie en lid van de Sportraad.
De deelraad en het bedrijfsleven staan
positief over onze plannen voor breedte- en
tophandbal hier in Amsterdam- Noord. We
zoeken nog een hoofdsponsor en ook
bordsponsoren die hun naam willen verbinden
aan het ‘produkt’ VOC. Ze kunnen lid worden
van onze nieuwe businessclub met daaraan
voor hun een aantal aantrekkelijke
faciliteiten verbonden. Om en tijdens de
wedstrijden kan de politiek en het
bedrijfsleven elkaar daar ontmoeten onder
het genot van een hapje en een drankje in
een sportieve, maar bovendien gezellige- en
ongebonden sfeer die al jarenlang ons
handelsmerk is.” Keepster Sandra Munnik is
aanvoerster van VOC-1. De 27-jarige
Beverwijkse speelde tegen Hellas een
uitstekende wedstrijd, maar vond dat zij
niet alleen, maar het hele team alle eer
toekwam. De ‘man’ of the match heeft het
inmiddels na zeven jaren SEW, meer dan haar
zin in Amsterdam-Noord. „De sfeer en de
gezelligheid hier bij de meiden is top”,
vindt de onpasseerbare sluitpost van die
avond van VOC.
Vooral door hun jeugdopleidingen zijn De
Volewijckers en OrienTo al jarenlang een
fervent begrip in binnen- en buitenland.
Veel VOC- (Volewijck/ OrienTo)
speelsters zijn door die veel geroemde
opleidingen uitgegroeid tot
international en benaderd door topclubs
uit Denemarken en Duitsland. Natasja
Burgers, Pearl van Wissel, Joyce Hilster
en Wendy Smits zijn hiervan de meest tot
de verbeelding sprekende namen.
VOC verrast zichzelf met twee overwinningen Jonge handbalploeg toont
vechtersmentaliteit - HANDBAl. door
CURTSIM ONS
AMSTERDAM - Negatief nieuws kan soms tot iets
positiefs leiden. Dát gold de afgelopen week zeker voor de
handbalsters van VOC. De ploeg
van coach Rolf Schulte won binnen drie dagentwee keer.De speelsters van VOC kregen ruim een week geleden een zeer vervelend
bericht. De vader van opbouwster Lindsey Schrekker was overleden.
Het was de vraag hoe de jonge, op dat moment nog puntloze, ploeg van
Schulte met het slechte nieuws zou omgaan. Het antwoord op die vraag bleek positief. VOC pakte donderdag door
een 27-17 zege op Hellas de eerste punten van het seizoen. Gisteren
werd in Raalte ook Kwiek verslagen. VOC won na een zeer spannend
duel met 28-26. Assistentcoach Nancy Breughem was zeer te spreken
over de wilskracht die VOC in de twee wedstrijden toonde. "Het slechte nieuws werkte als een stimulans op de ploeg. Het gaf ze
net dat beetje meer dat nodig was. Ze hebben de ware
vechtersmentaliteit getoond. Ik kan alleen maar trots zijn." Zeker tegen Kwiek moest VOC diep gaan. De Amsterdamse ploeg moest
het in Raalte doen zonder de geschorste Marcella Deen. Het gemis
van de belangrijke cirkelspeelster werd echter uitstekend
opgevangen. Met juist Schrekker als uitblinkster hield VOC steeds
gelijke.tred' met Kwiek en zo konden de Amstërdammers in de slotfase
de winst pakken. "Wij, als trainersstaf, wisten al dat we een goede ploeg hebben.
Alleen was het wachten op het moment dat dat ook in de score tot
uitdrukking zou komen. Deze goede week belooft veel voor de rest van
het seizoen. Zeker omdat we door blessures nog steeds niet op volle
sterkte zijn."
Het was ook een goed weekeinde voor Fiqas Aalsmeer. De mannen staan
na de 35-27 overwinning op Quintus op een gedeelde eerste plaats. De
vrouwen van Aalsmeer pakten -na twee nederlagen dit weekeinde weer
eens de volle winst. BFC werd in Limburg met 29- 22 verslagen.
Handbalverenigingen de Volewijckers en OriënTo
fuseren tot VOC
Op 1 en 22 maart jl. hebben de Algemene Ledenvergaderingen van
handbalverenigingen De Volewijckers en OrienTo zonder tegenstemmen
het voorstel van de gezamenlijke besturen om te fuseren met ingang
van het seizoen 2006-2007 goedgekeurd. De nieuwe vereniging heet
Volewijckers Oriënto Combinatie (VOC).
Al enige tijd wordt er tussen de handbalverenigingen in
Amsterdam-Noord (Vriendschap, TOB, de Volewijckers en OriënTo)
overleg gevoerd over de toekomst van de handbalsport in Noord.
Hierover wordt binnenkort een Toekomstvisie aangeboden aan het
Dagelijks Bestuur van het stadsdeel, dat de verenigingen om deze
notitie had verzocht. Hierin zullen aanbevelingen worden gedaan, die
de positie van het handbal in Amsterdam-Noord versterken en
gebaseerd zijn op structurele samenwerking. De fusie tussen De
Volewijckers en OriënTo past perfect in het plaatje van de
ontwikkeling.
In de afgelopen periode werd door de Volewijckers en OriënTo
onderken dat een zelfstandig voortbestaan op termijn niet eenvoudig
mogelijk zou blijken en dus worden de krachten gebundeld, nu de
verenigingen nog sterk en gezond zijn en over voldoende kader
beschikken. "Op deze manier willen een stevige basis leggen voor het
handbal in Amsterdam-Noord", aldus Hendrik Koppe, voorzitter van de
Volewijckers. Vooral voor het in de eredivisie uitkomende
Volewijckers was het belangrijk om in Noord gevestigd te blijven.
Doordat de Volewijckers reeds enkele jaren gebruik maakt van de
buitenaccommodatie van OriënTo, leerden beide verenigingen elkaar
goed kennen. Ton Langelaar, voorzitter van OriënTo: "Dit is een
natuurlijke vervolgstap in onze samenwerking, waarbij wij top- en
breedtesport willen combineren om zo te groeien, naar een sterke
handbalvereniging in Noord, en waarbij het overigens ons streven is
om de schaal binnen afzienbare tijd nog verder te vergroten.".
Beide verenigingen zullen verder gaan onder de naam VOC
(Volewijckers-OrienTo Combinatie), en zullen een gezamenlijk bestuur
vormen, waarbij de Volewijckers de voorzitter levert en OrienTo de
vice-voorzitter. De nieuwe vereniging heeft rond de 175 leden.
De nieuwe vereniging VOC heeft o.a. de volgende ambities
gedefinieerd:
Vergroten van het ledenaantal bij de senioren maar vooral
bij de jeugd (Noot: dit jaar is het aantal mini’s met 17
toegenomen, na gerichte wervingsacties op scholen in Noord,
Landsmeer en Oostzaan).
Op alle leeftijdsniveau spelen op het hoogste niveau, bij
de Dames en de A-, B- en C-jeugd.
Op alle niveaus recreatiesport aanbieden.
Meer trainen voor de topteams bij dames, A- en B-jeugd.
Kampioenschap van Nederland binnen 3 – 5 jaar, bij de
Dames en de A- en B-jeugd.
V.O.C. Amsterdam bereidt zich voor op spannend handbaljaar
Professionelere aanpak moet handbalsters naar nieuwe successen
leiden
AMSTERDAM –
De vrouwen handbalsters van de kersverse fusieclub V.O.C. uit
Amsterdam Noord zijn sinds 24 juli de voorbereidingen begonnen op de
nieuwe handbaljaargang. Werden de eerste looptrainingen nog
afgewerkt in het Amsterdamse Bos, inmiddels heeft de selectie haar
intrek weer genomen in de vertrouwde thuishaven sporthal Elzenhagen.
Deze week verblijft de ploeg vijf dagen in België voor een eerste
trainingsstage, waar de top van België, onder andere kampioen
Melveren en vice-kampioen Visé op het programma staat.
De nieuwe naam
is niet de enige verandering dit seizoen. De samensmelting van De
Volewijckers en Oriënto heeft ambitieuze plannen die over een aantal
jaren moeten leiden tot een tweede landstitel in het bestaan.
Daarvoor is de selectie dit jaar versterkt met maar liefst zes
speelsters van buitenaf, waaronder drie speelsters van topclub
Zeeman Vastgoed/SEW. Sandra Munnik, keepster van de
vice-landskampioen, maakte de overstap, net als haar Amsterdamse
ploeggenoten Brenda van der Moolen en Channa Matteman.
Van Aalsmeer
kwam het multifunctionele talent Inge Dinkgreve over. Denise Vogel,
jeugdinternational, komt na een uitstapje van één seizoen bij
concurrent Fortissimo weer terug onder de lat in Amsterdam.
Ook
ex-international Mariska Schenkel komt na een jaar blessureleed weer
terug op het oude nest. De van Bayer Leverkusen teruggekeerde
Schenkel maakte afgelopen weekend haar voorzichtige maar geslaagde
rentree in de eerste wedstrijd van het nieuwe V.O.C. tegen de mannen
van regioklasser RK DES (27-26 winst)
Ook trainer
Rolf Schulte is nieuw in Amsterdam. De voormalig trainer van SEW, de
nationale talents en de huidige landskampioen Van der Voort-Quintus
verdubbelde de trainingsuren voor zijn ploeg naar elf uur in de week
en zag naast de nieuwkomers van buitenaf ook zeven jeugdspeelsters
en de tijdelijk gestopte Shelley de Groot overkomen naar de nieuwe,
brede selectie.
,,En dat was
bittere noodzaak,’’ vertelt de nieuwe trainer over de ongekende
uitbreiding van de trainingsgroep. ,,Er zat inmiddels geen tweede
team meer achter en dat wilde ik persé veranderd zien, net als het
opschroeven van de trainingsuren en de introductie van twee extra
krachttrainingen per week. De tijd dat je kampioen van Nederland kan
worden met drie trainingen in de week ligt echt achter ons,’’ weet
Schulte. ,,En aangezien dat is wat we willen, moest er ook op dat
vlak iets gebeuren.”
Fitheid
Over de
vorderingen tot zover is de geboren Amsterdammer erg te spreken:
,,We zijn hard aan het werk om de fitheid te verbeteren. Wat ik
vorig seizoen van de ploeg heb gezien is dat die barst van het
jeugdig talent, maar dat de getraindheid om dat zestig minuten lang
vol te houden in een wedstrijd ontbrak. Daar zijn we dus nu hard mee
bezig. En dat gaat al aardig vooruit, er wordt hard gewerkt en
iedereen heeft er net als ik duidelijk zin in. Dat maakt dat het
alleen maar sneller gaat.’’ Enig zorgenkindje dat Schulte heeft is
het hoge aantal blessures in de groep op dit moment. ,,Bijna
allemaal oud zeer van vorig seizoen, of ziek van vakantie terug
gekomen. Zo kunnen Nadine Folkertsma, Lyndsey Schrekker en Sylvia
Zwarthoed om die reden niet mee afreizen naar het trainingskamp in
België en dat is natuurlijk erg jammer. Maar ik verwacht dat als de
belastbaarheid van de hele groep straks hoger is, we veel minder van
dit soort blessures zullen oplopen.’’
De
verwachtingen voor het nieuwe seizoen zijn dus hoog gespannen. Vorig
jaar plaatste de groep zich ternauwernood voor de kampioensgroep en
werd uiteindelijk zevende. Dit jaar ligt de lat hoger: ,,We willen
ons niet alleen opnieuw bij de beste acht spelen, ook in de
kampioenspoule zullen we iedere wedstrijd voor de winst spelen. Of
we daar dan uiteindelijk doorheen komen naar de halve finales, kan
ik nu nog niet zeggen. Daar ken ik zowel de tegenstanders als onze
eigen ploeg nog niet goed genoeg voor. Maar ambitie en energie is er
in Amsterdam Noord genoeg, daar hoef ik me geen zorgen over te maken
heb ik al gemerkt.” De competitie begint voor de Amsterdamse
formatie op zaterdag 9 september met een uitwedstrijd tegen
landskampioen Van der Voort/Quintus.
